Gjatesia e valës se dritës është një bandë legjitime për operatorët radioamatorë, siç përcaktohet në Pjesën 97 të Kodit të Rregulloreve Federale të SHBA. Liga Amerikane e Releve Radio (ARRL) ka një rregullore kampionatesh që përcakton specifikisht kontaktet mes radioamatorëve me anën e valëve të dritës.
Si parim pune si për radiot marrëse-dhënëse të operatorëve radioamatorë, në vend të antenave dhe stadeve dhënëse dhe marrëse, për komunikimin me valët e dritës transmetuesit kërkojnë llamba lazer ndërsa marësit kërkojnë dedektorë elektronik të ndjeshëm.
Zakonisht kërkohen aftësi të mira në elektronikë për të ndërtuar dhënësa dhe marrësa me valët e dritës meqë nuk ekzistojnë marrësa dhe dhënësa të gatshëm për tu blerë dhe eksperimentimet në këtë disiplinë janë të shumta. Arritjet janë fantastike kur distancat e komunikimit rriten duke shënuar rekorde të reja! Sa për të krijuar një ide, me një diodë lazer me fuqi 2mW (llambat e zakonshme të lira në shitje për pointer) në një ditë të zakonshme mund të arrihen distanca komunikimi deri 1000km.
E veçanta e kësaj disipline në ndryshim nga disiplinat e tjera ku përgjithësisht dominon komunikimi një me shumë (point to multipoint), është që me valët e dritës komunikimi është i mundur vetëm një me një (point to point), pra praktikisht "sekret". Për këtë arsye shumë nga radioamatorët pionierë të kësaj disipline, janë marrë në punë nga NASA apo entitete të ndryshme ushtarake si dhe kompanitë e komunikimeve satelitore për të përmirësuar më tej teknikat e përdorura më parë si radioamatorë dhe për ti vene në punë në fusha të tjera të komunikimit.
Më poshtë edhe dy skema të thjeshta por efektive të dhënësit dhe marrësit për komunikimin me valët e dritës:
